کودکان هراسیده از سیل را دریابیم فائزه طاهری*

بلا که می‌آید هر کس به اندازه خودش می‌ترسد و نگران می‌شود
اما کودک که باشی بلا هولناک‌تر است
همه دنیایت، خانه‌ است و همه پناهت آغوش مادر و پدر
اگر معنای سیل برای همه، خانه‌ای ویران‌شده باشد برای کودک دنیایی است به گل نشسته و پدر و مادری که اگر مانده باشند، حواسشان به بدبختی از دست رفتن خانه و زندگی پرت پرت است.یادمان باشد اگر وضعیت در منطقه‌ای بحرانی گزارش می‌شود، وضعیت روح و روان ساکنانش بحرانی‌تر و وضع کودکان در این میان به مراتب بدتر است
کودکان پا به پای بزرگسالان با بدنی آسیب‌پذیرتر و روانی حساس‌تر وقایعی را تجربه می‌کنند که آثارش می‌تواند بر همه سال‌های بزرگسالیشان چون ابری تیره سایه بیافکند.شاید نتوان انتظار داشت که همانند کشورهای پیشرفته به همراه نخستین محموله‌های امدادی، گروه‌های روان‌درمان‌گر به مناطق سیل و زلزله‌زده اعزام کنیم
اما می‌توان در قالب گروه‌های کوچک سرگرمی، حواس هراسیده کودکان را از فاجعه رخ داده، پرت کرد.در روزنامه فرانسوی می‌خواندم که نخستین مطالبه مردم پس از آتش‌سوزی در آپارتمانی که پیش از حادثه و آسیب دیدن کسی تخلیه شده بود، این بود که گروه امداد روانی برای کودکان محل که شاهد حادثه بوده و ترسیده‌اند مستقر شوند.«لنور سی تر» (Lenore C
Terr) روانشناسی که در زمینه آسیب‌های بعد از استرس کار کرده است در مقاله «آسیب‌های کودکی؛ مروری اجمالی و بررسی کلی» در مورد مواجهه کودک با بلایای طبیعی، از شکافی سخن می‌گوید که به ناگاه در زندگی عادی پدید می‌آید و در جریان آن تحریک روانی از آستانه تحمل فیزیکی، روحی و روانی فرد بیشتر می‌شود
زمان و مکان چنان در تعلیق «فرا زمانی» قرار می‌گیرد که دیگر حال، گذشته و آینده قابل تشخیص نیست.«هلن رومانو» (Hélène Romano) فرانسوی در مورد لزوم رسیدگی سریع به کودکان و نوجوانان پس از وقایعی که به طور گسترده آنان را دچار اضطراب می‌کند، معتقد است: فشار روانی که می‌تواند به فروپاشی منجر شود، انسان را به اندیشیدن در مورد دلیل واقعه رخ داده وامی‌دارد
در این میان هرچه سن کمتر باشد، منابع عاطفی و شناختی کمتری برای در تحلیل و درک دلیل وقایع دارد.وقتی این واقعیت که ظرفیت روحی و روانی هر فرد در مواجهه با سختی‌ها، درک و هضم آن متفاوت است را بگذاریم کنار کودکی که نخستین تجربه‌های زیستن را می‌گذراند، آنوقت هراس واقعه از دیدگاه کودکان قابل لمس می‌شود
کودکانی که تجربه امروز، فردایشان را می‌سازد و ترس و وحشت امروز اگر چاره‌ای برای آن اندیشیده نشود، منشا فوبیای بزرگسالی‌شان خواهد شد.حالا که آب کم کم در مناطق سیل‌زده فرو می‌نشیند، باید حواسمان به ترومایی باشد که اندک اندک در روح کودکان آسیب‌دیده بالا می‎گیرد
برایشان فردایی بی هراس سیل و باد و باران بسازیم.*سردبیر اخبار فرهنگی ایرنا انتهای پیام /* برچسب ها اجتماعی سیل 98 کودکان تروما