سالی که نکوست از بهارش پیداست

بهاء الدین محمد عاملی مشهور به شیخ بهایی از دانشمندان بنام عهد شاه عباس صفوی، شاعر و غزل سرای بنام ایران زمین در قرن دهم هجری در وصف فصل بهار سروده ای دارد
« تا منزل آدمی سرای دنیاست- کارش همه جرم و کار حق، لطف و عطاست، خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود- سالی که نکوست، از بهارش پیداست.»این سروده در وصف فصل پرترنم و روح افزای بهار و یا اینکه به عنوان ضرب المثل در بین اقشار مختلف کاربردی کلیدی داشته و با بکارگیری این سروده، خط و مشی و در مجموع جان کلام آدمی به نحوی مطلوب بیان می شود
سالی که نکوست از بهارش پیداست در بین افراد جوامع مختلف بویژه ایرانی جماعت به عنوان یک تمثیل به معنی چیزی یا کاری که آخر و نتیجه اش از همان اول معلوم باشد، مورد استفاده قرار می گیرد.از طرفی برخی معتقد هستند با بکار بردن این ابیات، سراینده خواسته تمام سرنوشت سال را به گردن بهار بیندازند همانطور که ما تمام سرنوشت خویش را به دست تقدیر سپرده ایم، حتی چنانچه هرکس به گوشه ای گرسنه یا سیر، با فریاد یا بی صدا آرمیده باشد.گاهی بهار با تمام زیبایی و قشنگی و جلوه گری که دارد، می تواند به زشتی و دلتنگی تبدیل شود برهمین اساس در زمانی اگر بهار با دست خالی وارد کلبه فصل شود با دست خالی باز می گردد و آن وقت است که ترانه ها در این فصل رنگ جدایی می گیرد و شاعر می سراید
«به صد امید آمد، رفت نومید بهار ـ آری، بر او نگشود کس در- در این ویران به رویش کس نخندید - کس اش تاجی زگل ننهاد بر سر.»جدایی فصل سرما از بهار سرسبز چنانچه بطور طبیعی رقم نخورد، این فصل پرترنم آنروی خود را به رخ زمین و زمینیان نشان خواهد داد و بطورغیرطبیعی همگان شاهد خشم بهاری خواهند بود و این زمان است که نه تنها بهار گٌلی بر سر دیگران نخواهد زد بلکه گٍل برسر آنان سرازیر خواهد کرد.دست تقدیر تا زمانی که عقل آدمی راضی است به رضای او، دست از پا خطا نخواهد کرد ولی در زمان وقوع حوادث طبیعی یا غیرطبیعی، می بایست منتظر اعمال و کرده خویش بود و این وهله را نمی توان بر گردن تقدیر افکند بلکه از کج راهی و اندیشه غلط خودمان است که گرفتار و درمانده اعمال و رفتار می شویم.باران بهاری در سال جدید این روزها در ایران به نحوی واضح روی دیگر خود را به رخ همگان نشان می دهد و این رهاورد را نباید بلا خواند بلکه لطف و عنایت الهی است و در صورت وقوع سیل و تخریب، این واقعه در اصل به کرده خویش باز می گردد و از طرفی عدم مدیریت صحیح دست اندرکاران را نشان می دهد.بهار امید را در دلها زنده نگه می دارد و مسیر آینده را ترسیم می کند و در این مسیر چنانچه اتفاق تلخ و شیرینی رخ دهد در نهایت این خود آدمی است که با کار و فعالیت می تواند سرنوشت خویش و همینطور جامعه ای را که در آن زندگی می کند رقم بزد و مابقی احوالات را باید دست تقدیر الهی که هرآنچه هست با اراده و ایمان سپرد.سیدمهدی حسینی اجتمام* 1417 انتهای پیام /* برچسب ها اجتماعي بهار نوروز 98